Atatürk’ün Türk gençliği ile ilgili görüşlerini açıklayan en eski belge, 1918’de kendi el yazısı ile yazdığı şu satırlar vardır:

“Her şeye rağmen muhakkak bir ışığa doğru yürümekteyiz.Bende bu imanı yaşatan kuvvet, yalnız aziz memleket ve milletim hakkındaki sonsuz sevgim değil, bugünün karanlıkları, ahlâksızlıkları, şarlatanlıkları içinde sırf vatan ve hakikat aşkıyla ışık serpmeye ve aramaya çalışan bir gençlik görmemdir.”

Kime neyi ne amaçla bıraktığını bu şekilde ifade etti. Türk halkı hezimette ve zor durumdaydı. Yanımızda dağılmamızı umutla bekleyen büyük güçler vardı!

Atatürk şöyle dedi:

 “Efendiler, bu vaziyet karşısında bir tek karar vardı: O da millî hâkimiyete dayanan, kayıtsız ve şartsız yeni bir Türk Devleti kurmak. İşte, daha İstanbul'dan çıkmadan önce düşündüğümüz ve Samsun'da Anadolu topraklarına ayak basar basmaz uygulamağa başladığımız karar bu karar olmuştur.”

Beraberinde bir sürü olaylar gelişti. Farklı örf ve adetleri farklı düşünceleri bir çatı altında topladı. Misakı millide: ”Türküm” diyen ve Türk olarak gören herkesin, vatandaşlık haklarından eşit olarak yararlanacağını önemle ve hiç bir yoruma imkân vermeyecek şekilde açıkça belirtmiştir.

[Devamı Arka Sayfada]